De besognes van de job en de zorg voor het gezin hielden Eric de Kievith (1947) langer van het schilderen weg dan zijn aanleg en artistieke passie lieten vermoeden. Maar talent blijkt resistent en kiemt ook lang na datum nog altijd krachtig. Eric de Kievith's aquarellen bewijzen het.
Eric de Kievith is een gedreven man. Vijftien jaar was hij actief als assistent-architect bij spraakmakende bureaus als Felix en de Groep Planning. Dan wisselde hij tekenplank en meetlat voor truweel en zaag en verbouwde in eigen beheer een resem huizen. In 1980 volgt hij enkele jaren academie waar Willy Bostem hem de Aquareltechniek bijbracht, en Pol Perneel het beeldhouwen. Op zijn vijftigste kreeg hij van zijn broers en zussen tekengerei om zijn groeiende vrije tijd in te kleuren, maar zelf scherpte hij zijn observatievermogen liever eerst in een studie natuurgids. "Zowel de interesse voor de natuur als het tekenen en schilderen zitten er bij mij van jongs af in". Zo'n vier jaar geleden dwong een mooie aquarel bij een kennis hem naar zijn eigen schildersdoos. Zijn aangeboren artistieke talent vertaalde zich in een groeiende productie waterverfschilderijen, die zijn interesse en passie verraadden. Hij noemt zichzelf heemschilder die vooral een stukje architecturaal Oostende -gevat in de natuurlijke groene of maritieme biotoop- en met een verassende zin voor compositie en perspectief ontwerpt.
"Mijn opleiding als natuurgids heeft mijn observatievermogen aangescherpt, en dat komt me nu van pas als aquarellist. Ik koos trouwens voor aquarel omdat die discipline weinig ambras met zich meebrengt: geen indringende geur van olieverf of white spirit, geen tubes, geen lange droogtijden. Op een halve vierkante meter kan ik mij al uitleven, en op reis hoeft enkel een plat doosje in de valies, al moet gezegd dat het een erg moeilijke discipline is."