Michèle Vincke is afgestudeerd aan het atelier schilderkunst aan de kunstacademie van Oostende (KAZ) onder leiding van Peter Lagast.
Hierbij raakte ze vooral gefascineerd door het spel van licht en donker, clair obscur bij een aantal kunsthistorische voorbeelden, zoals Caravaggio, Velasquez, Vermeer en Manet... Licht en donker zijn immers een aantal basisvereisten die in het schildersproces prominent aanwezig dienen te zijn voor haar. Zonder licht kunnen we niet weergeven wat we gezien hebben. Een beeld dat op de grens ligt tussen de lichtbron en het onzichtbare, maakt het beeld plastischer en hiermee inhoudelijker interessanter. Dan ontstaat er een spanningsveld tussen beiden.
In een aantal werken refereert ze letterlijk naar bijvoorbeeld het werk van de barokschilder Caravaggio, waarbij het dramatische, haast theatrale karakter van het beeld en de kompositie alleen maar versterkt worden door de concentratie van het gebundelde licht. Caravaggio is hiermee misschien wel een filmregisseur avant la lettre. Hij bepaalt waar we naar kijken, en waar we niet naar (kunnen) kijken. Hij bespeelt perfect de kracht van het beeld en het verhaal achter het beeld. En dat heeft Michele Vincke goed begrepen.
Vanuit hedendaagse invalshoeken en onderwerpen, vertelt ze haar alledaagse verhaal, maar vanuit een concentratie die getuigt van kennis van de geschiedenis van het beeld, kennis van het licht, kennis van de opbouw van een verhaal...
Wanneer ze een kip, een artisjok, een portret schildert, doet ze veel meer dan alleen maar de representatie van dat geselecteerde beeld. Ze brengt het vanuit haar eigen (dag)licht en hiermee worden we ondertussen verleid door de scherpe concentratie waarmee het ontstaan is. Haar composities en zin voor kleur zijn uitermate subtiel en zoals in 'Chicken run' geniet ze van het schilderen in alle vrijheid met krachtige toetsen en een rijk en gevarieerd kleurenpalet.