Lucas Meersman werd geboren in Temse in 1938. Hij studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen en Luik en aan het Nationaal Hoger Instituut te Antwerpen. Hij behaalde verschillende prijzen, onder andere de prijs Verlat en de Prijs van de stad Brussel met gouden ere-medaille. Hij was geselecteerd voor de Kerstprijs Pro Arte Christiana, de Kamiel Huysmans Prijs, de Prijs voor jonge schilders in Tienen, de Olivetti Prijs en de prijs Jeune Peinture Belge. Er werden verscheidene werken aangekocht door de Staat, de Provincie Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Ook musea in Oostende, Brussel en Temse kochten werken aan.
Publicaties verschenen onder andere in Boek en bibliotheek, Parels langs de Scheldekant I, Schilder- en beeldhouwkunst in Vlaanderen na 1945, Dictionnaire biographique illustré des artistes en Belgique depuis 1830, Arts antiques auction, Belgian Artists Singatures (deel I, II, III) XIX & XX siècles. Hij stelde tentoon in binnen- en buitenland en was leraar in de Academie in Temse. Lucas Meersman maakt deel uit van de kunstenaars Koninklijke Wase Kunstkring en Piet Stautkring.
"In deze razende technische en sociaal woelige tijd is het een verpozing te kunnen verwijlen tussen kunstwerken als die van Lucas Meersman die met de hem eigen middelen een wereld van weelde en eleusisch geluk oproept.
Zijn hele instelling is er een van met hoop doorvlochten twijfel en zijn mythologische of gewoon fantastische composities zijn visioenen die ontstaan op het kruispunt van onze losgeslagen werled en de herinnering. De grote technische zelfzekerheid waarover Lucas Meersman beschikt en die zowat een hoogtepunt in diens "églomisés" bereikt, tilt zijn composities volledig uit het materiële, en maakt het visioen nog aangrijpender en komen vorm en geest echt tot leven.
"Eglosimé" is een "achter-glas" schildertechniek die een kleurenplezier teweegbrengt dat gevoed wordt door het goud en bladzilver van de fond (achtergrond) en zo door het invallende licht de tussenliggende transparante kleurlagen weerkaatst en doet tintelen als parelmoer." Theo Van Looij