Het onvermogen om te communiceren met zijn diep autistische zoon dat als een rode draad door zijn werk loopt was de aanleiding om vanaf 2009 opnieuw kunst te maken.
De toenemende ruis in zijn werken symboliseert het wegvallen van communicatielijnen. Zonder communicatie zijn we op onszelf aangewezen om een model te creëren van de wereld om ons heen.
In zijn atelier creëert hij een continuüm van tekeningen, schilderijen, foto's en video's die een neerslag vormen van zijn obsessies. De visuele taal die hij gebruikt bevat elementen uit film noir en crime scene fotografie. Zijn fascinatie voor misdaad- en crime scene fotografie resulteerde bijvoorbeeld in 'Amnesia', een installatie over de Bende van Nijvel.
Net zoals in een crime scene ontbreken er in de autistische waarneming cruciale elementen die nodig zijn om een betrouwbaar beeld van de werkelijkheid te percipiëren.
'Zijn werken zijn herkenbaar door de blauwgrijze kleuren en vervaagde vormen en silhouetten. De toeschouwer kan zijn blik niet scherpstellen, het beeld is troebel gemaakt en biedt geen heldere uitweg' (catalogustekst Watou19).
Zijn werken dragen geen titel maar in plaats daarvan een catalogusnummer van een systeem dat hij voor zichzelf ontwikkeld heeft . Op die manier wordt geen enkele interpretatie opgedrongen aan de toeschouwer die zo de ruimte krijgt om zelf een verhaal rond het werk te construeren.
Adres
- , 8400 Oostende
- deferhans@hotmail.com
- Website
- www.hansdefer.com