Hoe is jouw interesse in G-(top) sport ontstaan?
Ik ben revalidatiearts en kom dus veel mensen tegen die een ingrijpende gebeurtenis meemaakten (zoals een ongeval bijvoorbeeld, n.v.d.r.), waardoor ze daarna met een beperking verder leven. Het belangrijkste in mijn job is eigenlijk om die mensen te helpen om opnieuw of op een andere manier te leren bewegen en hun plek te vinden in de wereld. Vaak heeft sport daar een mooi aandeel in. Ik help hen zoeken naar een sport die ze kunnen uitoefenen ondanks hun beperking. Dat hoeft niet per se in competitieverband te zijn. Sport is ook gewoon fun. In het UZ Gent kan je als gewone G-sporter op consultatie komen en dat is uniek in België. Maar ik kom ook regelmatig in contact met atleten en van daaruit is mijn job als federatiearts bij G-sport Vlaanderen voortgekomen. Die combinatie is een droomjob voor mij.
Waarom wilde je graag meegaan naar de Paralympische spelen?
Naast federatiearts, ben ik ook ‘classifier’ voor Paracycling. In de G-sport werken we met classificatie zodat wedstrijden eerlijk zouden verlopen. Dan kijken we niet alleen naar de beperking van de atleet, maar vooral naar wat er wel nog mogelijk is en hoe dat de sportprestaties beïnvloedt. Het werk met de atleten is een passie van mij, dus stelde ik me kandidaat om als begeleidend arts mee te gaan naar de Paralympische Spelen. Er is een Vlaamse en een Waalse arts, aangezien we een communautair land zijn. Ik ben heel trots dat ik mag deel uitmaken van het team. Ik zie het helemaal zitten!
We zijn al een hele tijd bezig met de voorbereidingen. We gingen al een paar keer naar Parijs en konden ook het sportdorp zien.
Wat houdt jouw job precies in als begeleidend arts?
In de eerste plaats zijn we veel bezig met de voorbereiding. Al van november vorig jaar gaan we op stage met de atleten en volgen we ze van heel nabij op. We overleggen ook regelmatig met collega’s van andere landen om te zien hoe we elkaar kunnen helpen. We zorgen dat de atleten in topvorm zijn zodat ze kunnen pieken in hun prestaties. Er gebeurt veel achter de schermen voor de eigenlijke start van de Spelen. Ter plaatste staan we niet alleen ten dienste van de atleten, maar van het volledige team. We volgen drie weken lang eender welk kwaaltje op van iedereen. Ik ben er dus niet alleen als sportarts, maar dat is geen probleem. Op onze revalidatieafdeling in het UZ Gent werk ik vooral met mensen met een ruggenmergletsel en die hebben sowieso in het begin vaak ook andere ‘kwalen’ zoals infecties of problemen met de luchtwegen of de darmen…
De Spelen komen nu snel dichterbij. Vind je het spannend?
Zeker! Een gezonde portie stress is normaal. Al zijn we nog zo goed voorbereid, hoe alles ter plaatse verloopt weet je pas als je er bent. Als arts heb je een grote verantwoordelijkheid. Maar ik ga natuurlijk ook proberen te genieten van de sfeer. Daar kijk ik naar uit. Je komt drie weken lang in een sport bubbel terecht en als je thuiskomt zal het sowieso ‘afkicken’ zijn. En de lege batterijen opladen! (lacht). Ik ben sowieso nu al ongelooflijk fier op onze atleten, want ik ga uiteraard enorm hard meeleven en supporteren. Want voor de duidelijkheid: wij hebben in de G-sport echt wel top - atleten op wereldniveau.
Zijn er grote verschillen tussen de Olympische en de Paralympische spelen, denk je?
Ik werk alleen met atleten uit de G-sport, maar ik merk vooral dat we een fantastische groep hebben. Er heerst een enorme dankbaarheid bij de Paralympisch atleten. Het zijn ook mensen die soms al een lange medische en sportieve weg hebben afgelegd. We maakten al een paar reportages met Sporza en de journalisten zeiden dat het altijd heel tof is bij de G-sporters. Ik vroeg hen of ze een koffie wilden en ze vonden het raar dat een arts hen een kop koffie aanbood. In ons team zorgen we allemaal voor elkaar. Dat is de mentaliteit.
Heb je zelf een favoriete (G-)sport?
Daar ben ik altijd voorzichtig mee. Ik speel zelf basketbal, dus rolstoelbasketbal vind ik prachtig, maar ook paracycling heeft een speciaal plekje door mijn werk als classifier. Er zijn veel mooie G-sporten, waaronder disciplines die gewoon niet bestaan in het reguliere sportcircuit zoals blinde voetbal of blinde atletiek. Boccia is ook een specifieke G-sport waar je heel tactisch moet spelen. (Boccia lijkt op petanque, maar de sporter kan ook de voeten gebruiken. Als de bal vasthouden niet lukt met handen of voeten, kan de sporter ook een ‘goothulpstuk’ gebruiken, n.v.d.r.)
België heeft in de G-sport topatleten van wereldniveau
Waarom moeten we zeker ook naar de Paralympics kijken?
De VRT zal ook dit jaar veel aandacht besteden aan de Paralympische Spelen. Ze volgen nu al veel atleten om hun traject in beeld te brengen. Je zal veel mooie portretten te zien krijgen. Dat is zeker de moeite! En aangezien de Paralympische Spelen aansluitend aan de Olympische plaatsvinden, zal je beide perfect kunnen volgen!
Oostende profileert zich als sportstad. Waarom is Oostende jouw sportstad?
Mijn sporthart bloedt natuurlijk als ik denk aan KVO, maar tegelijk ben ik heel fier op BCO. Mijn twee kinderen spelen basketbal, dus ik schuim heel wat sportzalen af (lacht). Bij Basket@sea worden de reguliere basket en rolstoelbasket samengebracht en dat is een prachtig initiatief. Tot enkele jaren geleden werkte ik in het BZIO, het revalidatieziekenhuis in Oostende. In samenwerking met de Sportdienst organiseerden we regelmatig G-sportactiviteiten. Het is mooi om te zien hoe Oostende zich ook inzet voor G-sport. Want er zijn echt wel wat mogelijkheden voor G-sporters.
Volg de Paralympics op de voet en stem van 28.08 t/m 08.09.2024 af op VRT en Sporza.
