Karine Brackx woont en werkt in Oostende. Ze heeft altijd belangstelling gehad voor kunst, ze luisterde aandachtig naar de verhalen van haar oom, de kunstschilder Joseph Willaert (1936-2014) en keek gefascineerd toe als hij aan het schilderen was. In zijn schilderijen gaf hij een volkse werkelijkheid weer met een duidelijk, afgelijnd beeld. Bovendien beschikte hij ook nog over de gave van de humor, deze was te vinden in de vormgeving, het helder kleurengebruik en de opgeroepen toestanden.
Haar interesse voor kunst is blijven groeien en ze voelde steeds meer de behoefte om zelf iets te creëren, ze wou een materieel antwoord geven op wat ze ervaart in het leven van alledag.
Ze volgde een driejarige opleiding tot keramist en kwam er snel achter dat ze niet hield van donkere kleisoorten en glazuren. Ze werd aangetrokken door de puurheid van porselein.
Ze houdt van het werken met klei omdat dit rust brengt en in stilte kan gebeuren. Daarbij concentreert ze zich op het proces, ze werkt planmatig maar laat ruimte om in te grijpen en het werk intuïtief te veranderen.
Haar inspiratie bevindt zich direct om haar heen. Niet alleen in leuke en mooie dingen maar ook nare gebeurtenissen kunnen leiden tot een object, het is het leven zelf met alles erop en eraan dat haar inspireert.
Met haar werk wil ze de toeschouwer een gevoel meegeven, daarom vindt ze het belangrijk om te onderzoeken welke emotie ze wil oproepen. Ze wil mensen aan het denken zetten, het kunstwerk moet de zintuigen en emoties stimuleren.
Met het werk “De Zwemmutsen van mijn Tantes” wil ze dit bereiken.
De kunstenaar zegt hierover: “Ik vond een rubberen zwemmuts die vooral in de jaren zestig werd gedragen. Ik herinnerde mij de fijne strandvakanties met mijn tante Irene Meestal zagen we haar zwemmuts liggen als een vormloos, lelijk ding. Maar als tante hem aandeed dan zag hij er mooi uit en bovendien was dit het sein dat we gingen zwemmen in zee. Maar ik dacht ook terug aan mijn emoties toen ze twee jaar geleden overleed. Deze herinneringen wou ikvertalen in een werk.
De zwemmutsen in wit porselein zijn een ode aan de schoonheid van het leven, de fijne ervaringen en herinneringen. Maar net zoals het leven plots kan eindigen kan de porseleinen sculptuur bij een val plots ophouden te bestaan. Als het werk de zintuigen en emoties heeft geprikkeld van de toeschouwer dan heeft het werk voor mij zijn doel bereikt.”
E-mail karine.brackx@telenet.be