Schilderen en tekenen zit er van jongs af aan in, maar pas in 1988 schrijft hij zich in op de Stedelijke Kunstacademie van Oostende. Hij doorloopt er de volledige cyclus olieverf bij Marc Oorlynck, Roland Devolder en Dirk Michiels. Daarna grafiek bij Kathleen Vanhoutte, digitale beeldvorming bij Bert Smets en film/video bij Bavo Defurne. Aan de Stedelijke Academie voor Schone kunsten te Brugge volgt hij de specialisatiegraad optie " schilderkunst" in het atelier van Johan Janssen en Kathy Ackaert.
Hij werkt vooral met olieverf op doek en abstraheert graag beelden met toevoeging van eigen accenten teneinde er een emotionele dimensie aan toe te voegen. Een belangrijk werkthema vindt zijn oorsprong in de nostalgie die hij ervaart bij het besef dat onze natuurlijke leefwereld steeds verder ten prooi valt aan "de vooruitgang". Op weiden worden woonwijken en industrie ingepland, veldwegels worden druk bereden asfaltwegen, bomen ruimen plaats voor palen allerhande. Naakte, 'seizoensloze' bomen als het ware. Onze kustlijn wordt herleid tot een bebouwde zandstrook. En toch vallen in dit verstoorde landschap nog poëtische beelden te rapen.
2009 : Eerste deelname aan een tentoonstelling in het kunstatelier van Rita Vergote te Leke.
In 2010 en 2013 volgt selectie voor deelname aan de kunstroute van respectievelijk Zuienkerke en Leke. Deelname aan Buren bij kunstenaars edities
2011, 2012 en 2013. 2013 : Tentoonstellingen in Bredene, Oostende, Tielt en Kortrijk. Deelname aan de"Tweejaarlijkse prijs van het Landschap Michel Depypere - editie 2012, Kuurne", derde prijs met de werken "Palendans " die worden beoordeeld als : "Een humoristische en speelse interpretatie binnen de hardheid van het wegen-landschap. Strakke lijnen worden afgewisseld met kronkelende lijnen in een palet van zachte kleuren".
Eveneens in 2012, eerste laureaat Provinciale Wedstrijd Schilderkunst Vermeylen Fonds" met als beoordeling :
'De jury werd getroffen door de hoge kwaliteit van de twee semi-figuratieve doeken. Landschappe-LIJK... want ze laten zich niet meteen zo eenduidig lezen en kosten bij het bekijken enige analyse. De laureaat slaagde immers in een zeer mooi experiment : hoeveel vorm en teken kan je maximaal weghalen om een landschap over te houden? In de schilderkunst kan je wat ongrijpbaar is in zijn rijkdom misschien beter vatten met leegtes... Bovendien ontsnapt hij aan de valkuil van de clichés over het landschap als genre. Geen overdreven idylle of zucht naar de ongerepte natuur : een verkeersbord, een weg, een kunstmatige vijver... ze maken deel uit van onze hedendaagse waarneming van onze omgeving en vinden zonder schroom hun plaats in de compositie.'
E-mail richard.taecke@telenet.be
Website http://users.telenet.be/richardtaecke/