Frank Decerf werd geboren uit een Ierse moeder en een Vlaamse vader in 1958. Hij huwde te Madrid in 1983 met Conchita Bermejo Lorenzo. Uit dat huwelijk volgden drie kinderen: Anna, Jim en Rik. Zijn literair werk werd verschillende malen bekroond, onder andere met de Kunstpoëzieprijs van de stad Diksmuide (1982), Eervolle vermelding Poëzieprijs Keerbergen (1993), 2de prijs Poëzieconcours Lokeren (1996), Eervolle vermelding Poëzieprijs van Kinrooi (1996), Genomineerd Apolloprijs Verhalend Proza, Amsterdam (1997), 3de prijs 2-jaarlijkse J.M. Winterprijs voor Poëzie, Genk (1998) en Laureaat 4de Poëzieprijs van de stad Gent (1999). Frank Decerf volgde de lerarenopleiding Nederlands-Engels-Moraal aan de Hogeschool West-Vlaanderen. Hij is ook geaggregeerde voor het Zeevisserijonderwijs en volgde diverse cursussen literatuur in Cambridge, Engeland. Hij werkt momenteel als leraar Nederlands-Engels-Moraal in het MIGO te Oostende. Daarvoor werkte hij met moeilijk opvoedbare jongeren. Hij debuteerde in 1981 met de bundel "Na de afwezigheid". In 1994 creëerde de auteur de bundel “Witte Brand”. Fa Claes recenseerde als volgt : “ De bundel “Witte Brand” heeft gemeen dat ze dezelfde ondertoon van bekommernis om de evenmens uitspreekt. De dreiging en het bestaan van onrecht doen de dichter zich schrap zetten tegen de maatschappij en de machten die zich ofwel niet voldoende bewust daarvan tonen ofwel te klein verzet aantekenen. De menselijke inslag van de bundel is niet gering. Met een realistische kijk op armoede en lijden, maar tevens met dat kleine sprankje hoop dat het menselijk leven leefbaar wordt.” Hij schreef tot op vandaag 9 bundels poëzie. In 1997 volgde het prozawerk "Vrienden". Over dit boek schreef Patrick Ronse: “Het is een boek met sfeervolle verhalen, luchtig of beklemmend nu eens traag, dan weer sneller, vol verrassende wendingen naar een climax groeiend.” Zijn werk verscheen in tal van literaire tijdschriften en bloemlezingen. Vertalingen in het Frans, het Engels, het Spaans en het Noors. Decerf streeft duidelijkheid na in zijn poëzie die de mens centraal stelt. Hij is een sociaal betrokken en humanistisch auteur. FD werkt geregeld en graag samen met beeldende kunstenaars. Hij is ondervoorzitter van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen en maakt deel uit van de redactie van Digther waarin hij nieuwe publicaties recenseert. In 2001 zag “Kinderen van niemand” het licht en Marcella Baete vond : “Frank Decerf schrijft geen duistere poëzie: alles in zijn werk is verstaanbaar, helder en zeker realistisch. Met een uitgekiende beeldspraak beleeft de auteur zijn werk met een vrij ongewoon taalgebruik. Deze bundel “Kinderen van niemand” spreekt hij over wijsheid en draagt vooral de boodschap: menselijkheid. Gedichten waarbij men na het lezen nooit meer dezelfde kan zijn.”
Hij is jurylid van de Poëzieprijs van de Stad Oostende. FD is naast auteur ook schepper van diverse poëzieobjecten. Deze worden geregeld tentoongesteld. In 2008 hield de stad Oostende een overzichtstentoonstelling over zijn leven, zijn werk en zijn roeping als schrijver in de stadsbibliotheek Kris Lambert. In 2009 werd de poëzie van Decerf gebruikt om een tiental banken in het Vogelzangpark te Oostende voor eeuwig te versieren; daarbij werd beroep gedaan op de steenkalligrafe Stéphanie Busard. In 2010 verscheen de roman "Het Bezoek". Op de achterflap lezen we:" Na een traumatische ervaring wordt de schrijver aangespoord om naar het zonnige Zuiden af te reizen om daar aan een nieuw boek te werken. Hoewel zijn wereld totaal op instorten staat, pakt hij zijn koffers en laat Oostende achter zich. In het landhuis van zijn uitgever Georges moet hij er tot ontspanning komen en zich geheel aan het schrijven wijden, maar dan komt er onverwacht bezoek en ...".
Em. Prof. Dr. H. F. Mussche noemde "Het Bezoek" een "crescendo-boek, tempo en spanning nemen sterk toe naar het einde."
In het voorjaar van 2014 verscheen het literair essay "De trage zandloper van het geluk" door de Antwerpse auteur Guy van Hoof geschreven, over het literaire werk van Frank Decerf. Op 8 november 2015 werd “Getuigenissen” voorgesteld. Het is een drietalige bundel (Nederlands Frans - Engels) en werd uitgegeven naar aanleiding van de 70ste verjaardag van de bevrijding van de nazikampen. De bundel werd verlucht met 26 miniaturen van de Ierse kunstenaar Joe Moran.
Christina Guirlande schreef over “Getuigenissen”: “ FD geeft op indrukwekkende wijze de wanhoop, de onmacht, de ondraaglijke sfeer in de kampen weer. Hier is een dichter aan het woord die schrijft uit overtuiging, uit empathie en oprechte bekommernis. De vertalingen zijn zeer goed. Hopelijk krijgt de bundel veel respons en het verdiende succes.”
Frank Decerf werkt graag samen met plastische kunstenaars en kan terugblikken op projecten met onder andere: George Demeu, Michel Buylen, Jos Blomme, Flor Vandekerchove, Roger Remaut, Joe Moran, JJ Soenen, Pierre Remaut, Mark Maet, Philippe Vandenberg, Luc Martinsen, Jan Deconinck, Frans Gentils en Patrik Rogiers.
In februari van 2020 werd te Oostende de nieuwste roman van Frank Decerf voor een ruim publiek voorgesteld. Het lijvig boek draagt de titel: WEG.
Op de achterflap lezen we: Het hoofdpersonage probeert zijn leven, als ex-gedetineerde, weer richting te geven en komt daarbij in tal van situaties terecht die zijn intenties wat bemoeilijken. Het verhaal dendert vooruit en brengt u in contact met plaatsen die u, waarschijnlijk, nog niet kent.
Het boek viel in goede aarde bij de critici. Momenteel is de auteur druk bezig met het schrijven van een derde roman; meer nieuws daarover later.
Tijdens de Poëzieweek 2022 nam Frank Decerf met het gedicht Dagboek van een opa anno 2022 deel aan het Project WEESGEDICHTEN waarbij ramen van particuliere woningen van poëzie werden voorzien. Zijn gedicht werd aangebracht op het raam van het pand gelegen Prof. Vercouilliestraat 19 te Oostende.
De auteur is steeds beschikbaar voor lezingen over zijn werk.
Voor contact met de schrijver : decerf_frank@skynet.be