Michel Maes

Een keuze uit de foto’s van de Oostendse fotograaf Michel Maes ° Oostende (1977) sierde de catalogus van de door de stad Oostende georganiseerde poëziewedstrijd 2005-2006: beelden van een stad aan zee die intrigeren en die men niet meteen herkent omdat het oog van de fotograaf bewust vat wat wij veelal niet zien, serene schittering die de vrucht is van metier en een creatieve geest.

Michel Maes moet en wil het ook niet hebben van sensatie noch van ensceneringen. Indien van enig experiment sprake kan zijn dan staat dat in functie van de vervreemding van het gefotografeerde, van de uitstraling van het beeld en niet van de brute verbazing of de gezochte aha-erlebnis. Authenticiteit is een van zijn kenmerken of noem het veroveringen naast zijn voorliefde voor kleur die het doorgedreven hanteren van licht en donker niet uitsluit, voor het repetitieve en het discrete plaatsen van een contrast dat de spanning van het totaalbeeld uitmaakt of opdrijft. Er is meer aanwezig in zijn prenten dan het frappante van een welsprekende kadrering. Zijn belangstelling strekt zich breed uit maar het creatieve is een rode draad ook in wat men als reportage zou kunnen omschrijven of zelfs als gelegenheidsfotografie. De prenten van Michel Maes huldigen immers de gave van het zien en van het bestendig bezig zijn met het vastgrijpen van een tafereel waarin het toeval delicate lichtpunten of (voor de fotograaf) meteen opvallende verassingen heeft geplaatst. Dat kan evenzeer het waaien van een door het licht aangevreten doek of gordijn tegen een monochrome achtergrond zijn, nonchalant aanwezige objecten van rood en geel tegen het monotone grijs van een monotone wand die een toonbeeld is van banale herhaling of het plotse verschijnen van een als het ware in donkerte uitgeknipt personage tegen een lichtende wand.

Het spontane karakter van de beeldtaal kenmerkt zijn foto’s, net zoals het reeds aangehaalde repetitieve ritme, het fragmenteren van het materiaal, het behandelen van de aanvankelijke shot tot bijvoorbeeld een tempel van schaduwen met beuken van raadselachtigheid of tot een scène waarin zijn kenmerkende visie omtrent ‘ less is more’ duidelijk tot uiting komt wat wijst op een bijna tastbare sensibiliteit ten aanzien van het beeldend gegeven. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de intensiteit waarmee het beeld wordt opgebouwd vanaf het eerste contact tot en met de laatste interventie in de donkere kamer. Sprekend is in dat verband zijn uitspraak dat hij eigenlijk bestendig fotografeert, ook wanneer hij zijn foto apparaat niet bij zich heeft. Hij ziet niet alleen wat wij niet zien, wat eigenlijk bijna een conditio sine qua non is van een volwaardig kunstenaarsschap maar hij kan ook wachten tot ‘het’ gebeurt, tot het personage dat hij volgt binnentreedt in een verrassende of sprekende context, het gebaar uitvoert dat typeert, tot het licht binnenvalt in een ruimte en een verrassend architecturaal geraamte creëert, tot een meditatieve sereniteit zich in een tafereel heeft gevestigd, tot hij een positie heeft ingenomen waarbij objecten en structuren elkaar ontmoeten in de vallende avond of de ontluikende morgen en verbanden ontstaan die een gewone voorbijganger of getuige niet eens vermoedt, tot in een onbewogen stilte een netwerk van takken en aanwezigheden een plotse harmonie heeft bereikt waarin bij nader toezien een ‘storende ‘ factor het geheel een andere dimensie verleent.

Omwille van dat alles zijn de foto’s van Michel Maes niet gewoonweg leuke of verhalende kiekjes maar taferelen met diepte en betekenis, met tekens die zich langzaam onthullen en, eens ontdekt, niet meer uit het oogveld kunnen verdwijnen. Veel heeft inderdaad met zien te maken en met het reveleren van een verborgenheid, met het discrete, soms ietwat glimlachende naast elkaar plaatsen van wat daarnet niet leek te bestaan.

Wij hebben het hier uiteraard over de foto’s waarin Michel Maes zich buiten de documentaire of reportagefotografie heeft geplaatst hoezeer ook het ene met het andere te maken heeft en het ene het andere kan voeden en verruimen. Wie bijvoorbeeld de vele charmes of eigenheden van een stad als Oostende wil bezingen zal dat doen met de totaliteit van zijn wezen als hij gemotiveerd is en dan komen de verworvenheden op puur beeldend en artistieke zonder enige twijfel het eerder informatieve beeld op sierlijke wijze te hulp. Ook dat is een eigenschap van de fotografie van Michel Maes. (Hugo Brutin a.i.c.a)

JOUW STAD. JOUW VRAGEN. JOUW BEZORGDHEDEN. JOUW REACTIES.
Kom hier met al je vragen, en zelfs om eens te klagen. Maar ben je echt content, geef dan een compliment bereikbaar van maandag tot en met zaterdag van 8 tot 19 uur.