Mindfitness - Oosteroeverduinen
Vroeger (het is een verhaal van alle tijden) werd de toren bemand door een jongen met haren, zo rood dat ze 's nachts als een fakkel de hele toren verlichtten, in de hoop dat zijn vader en moeder, die volgens het verhaal in de zee leefden, op een dag aan land zouden komen.
De jongen werd ouder en zijn haren hingen uit het torenraam tot op de grond. Op een dag klom een meisje aan die haren de toren op. 'Wie bent u?' vroeg de jongen. Het meisje gaf hem als antwoord een kus. Op het huwelijksfeest, dat op het strand werd gehouden, legde het meisje de haren van de jongen op een bootje dat in zee werd geblazen. Vanaf die dag (volgens het verhaal) zijn de zonsondergangen roder en de wolken goudkleuriger dan voorheen. Zwaai naar de zee. Beweeg je armen heen en weer. Wie daarna zijn handen wast, merkt dat dagen later over het porselein van de wastafel nog een goudkleurig waas hangt.