Mindfitness - Noordzee
Op 17 augustus 1969 stormde een man in legeruniform met een bajonet op zijn geweer op de zee af. Toen men de man vertelde dat de oorlog al 24 jaar voorbij was, schudde hij ongelovig zijn hoofd.
Vier mannen waren nodig om hem ervan te weerhouden naar zijn bunker terug te keren. Men liet hem foto's van de bevrijding zijn (hij huilde). Men liet hem auto's en telefoons en televisies zien (hij ging door de knieën van angst). Met zachte dwang leidde men de man naar zijn nieuwe huis, waar hij elke nacht aan het raam in de richting van de zee stond te kijken. Ten slotte bracht men de man terug naar het strand. 'Als we toch een taak te vervullen hebben in het leven,' fluisterde hij samenzweerderig,'laat mij dan diegene zijn die de zee beschermt.' Toen rende hij de duinen in. Toen gemeentewerkers jaren later de bunker binnengingen om schoon te maken, werd geen spoor van de man zelf teruggevonden, maar wel een vuurwerkpijl (ongebruikt), een angstkogel (met onleesbaar gemaakte naam op de huls) en de foto van een onbekende, glimlachende vrouw met op de achterzijde in sierlijke letters: 'Altijd zal ik op je wachten'.