We waren dakloos en ons zoontje zat hierdoor in crisisopvang. Via de nachtopvang werden we doorverwezen naar het MSOC en zo kwamen we bij KiDO terecht. Het was een moeilijke start want we hadden weinig vertrouwen in de hulpverlening. De gezinsondersteuner heeft er altijd voor gezorgd dat we contact hadden met ons kind, ook toen ik in de gevangenis zat. Ze vond de band tussen mij en ‘de kleine’ belangrijk. Gaandeweg leerde ik KiDO vertrouwen, het was fijn dat ze geen stempel op ons drukten. We konden open over ons gebruik spreken in plaats van het te verstoppen. Zovele jaren later doen we het goed en zijn we blij dat KiDO er was voor ons. Dit was onze keuze en niet opgelegd door een rechtbank, hier zijn we trots op.
Ik beschouw KiDO als mijn zelfgekozen familie want mijn eigen familie is er niet voor mij. Ik vertrouw hen en kan alles aan hen kwijt. Het doet veel deugd dat ze er al van in mijn zwangerschap bij waren. Mijn kindje moeten delen met pleegouders is het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen. Het helpt als ze meegaan naar een overleg bij Pleegzorg. KiDO vertelt hoe ik me voel als ik het zelf niet meer kan. Ik voel me dan gesteund.
Bij KiDO zien ze me niet enkel als een druggebruikster. We kunnen erover praten en soms drukken ze me me eens met mijn neus op de feiten. Maar dat heb ik nodig. Toch respecteren ze mijn wensen bvb. dat ik nu niet in opname wil gaan. Ze geven me niet op, ook al ben ik niet altijd gemakkelijk te bereiken.
Hoe zeg ik dat; af en toe een schop onder mijn kont. Moesten we dat niet hebben, dan zouden we het misschien allemaal meer laten gaan. En dat ze er daarna gewoon weer zijn voor je. Dat is een belangrijke denk ik.
Ik heb het lang op mezelf geprobeerd, totdat ik mezelf helemaal verloren heb. Als ik zo was blijven door doen, was ik er vast niet meer en had mijn zoon geen papa meer. Toegeven aan jezelf dat je een probleem hebt is al een grote. Maar toegeven dat je hulp nodig hebt om je kinderen op te voeden of om voor hen te zorgen is nog moeilijker.
Doordat KiDO staat voor hulpverlening aan ouders die drugproblemen hebben, kan je daar vanaf de eerste keer eerlijker in zijn. Als ik goed bezig ben zullen ze het zeggen, maar als ik niet goed bezig ben, zullen ze het ook zeggen. Ze kennen me goed hé. Als ze bellen en ik pak niet op, weten ze dat het niet goed is en dan staan ze aan de deur.
Ik ga bijvoorbeeld met mijn papieren naar KiDO, ik kan over mijn druggebruik praten, ik kan over de kinderen praten, over de rechtbank bijvoorbeeld. Over werk, over vanalles kan je bij KiDO terecht. Het is misschien raar maar het is ergens een hele goede vriendin geworden maar dan wel op vlak van de kinderen en de drugs hé.
