Plassendale

Het water is zo gespierd dat het ons naar en van de zee kan dragen.

We houden de schepen in een sluis gevangen omdat we dan kunnen dromen van de plekken waar we zelf nooit komen. Gooi de armen open. Gooi de trossen los. Kijk naar het rimpelen van het water: een woestijn van vloeibaar glas. Hou je jurk tussen je geheven armen als een zeil. Ga minstens één keer in je leven naar een land waar je de hoofdstuk niet van kent.