Roger Remaut werd geboren in Oostende in 1942. Na zijn studies aan de Oostende Academie had hij zijn eerste tentoonstelling (samen met zijn broer Pierre) in 1982. Nadien volgden selecties voor tentoonstellingen in België, Nederland, Frankrijk, Luxemburg en Groot-Brittannië. In zijn 20-jarige carrière kende Remaut een te respecteren succes. Werken van hem zijn ook opgenomen in zowel publieke als private collecties. Recentelijk werd zijn werk geselecteerd voor enkele tentoonstellingen in Engeland. Zoals Remaut het ziet: "Zoals veel moderne schilders werk ik niet naar, maar met de natuur. Zodoende gebruik ik objets trouvés, culturele tekens zoals graffiti, kindertekeningen, nummers, woorden alsook graffito-techniek enz… Elk schilderij wordt in wezen opgebouwd met jaren ondervinding, waarneming, vakmanschap enz… Tot dat U zelf aanvoelt 'dat is het."
Zeker niet makkelijk uit te leggen aan de leek. Hoe dan ook, Jackson Pollock legde het zo uit: Als ik in het schilderij ben, ben ik mij er niet van bewust wat ik aan het doen ben. Pas na een soort periode van 'kennismaking' kan ik zien waar ik mee bezig was. Dan probeer ik dat eruit te laten komen. Alleen wanneer ik het contact verlies, is het eind resultaat een troep. Anders is er zuivere harmonie, een rustig geven en nemen en het schilderij komt er goed uit. Een kunstwerk is altijd een weergave van de gemoedstoestand, (waarneming , gedachtegang, gevoelen, intuïtie en nog zoveel meer) van de artiest Soms vindt U het terug in zijn titels. Een vriendelijke hint. Why not? De hedendaagse kunst weerspiegelt geen 'landelijke' nabijheid. Ze is een combinatie van enerzijds de afbraak, het uiteenvallen van een oude wereld met dito waarden, en anderzijds van een nieuwe wereld die niet per definitie beter beweert te zijn, maar wel meer 'waar', minder vals, minder wereld van de schijn.
Remaut's evolutie tot kunstenaar is er pas gekomen na het verlaten van de traditionele opleidingsvormen en dit leidde tot het scheppen van zijn eigen informele kunst. Hij is op de hoogte van wat de moderne kunst dient in te houden, maar hij schildert niet om zijn publiek te dienen. Hij is kunstenaar en toeschouwer op hetzelfde moment en zijn schilderact is in zekere mate een performance op zich. Zijn schilderijen tonen emoties, gemoedstoestanden en gevoelens. Het is een opnametoestel dat de invloeden van zijn eigen omgeving neerzet. Ideeën komen van overal; ook uit de natuur, de televisie en via boeken enz. Soms begint hij met een kleine schets gemaakt naar aan leiding van iets wat hij op straat zag. De schets groeit verder op het doek. Hij probeert geen verhaal achter het werk te zetten, hij assembleert die zaken die hem interessant lijken. Zijn doeken zijn constructies van allerlei materialen, gevonden voorwerpen of weefsels, lagen verf en graffiti. Ingekerfde lijnen worden geheime boodschappen zonder betekenis die toch de kijker aanzetten om te proberen achter het geheim te komen. Zijn werken stralen slijtage uit door de beschadigde oppervlakten, inkervingen, breuken en vlekken. De doeken worden traag opgebouwd in diverse lagen verf en weefsel. Het is een constant gevecht in het tevreden stellen van het onderbewuste van waaruit een deel van zijn inspiratie komt.