Sam Stallaert

Na een klassieke opleiding als monumentaal kunstenaar, van 1983 tot 1990 aan de Koninklijke Academie en het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen, ben ik naar Oostende komen wonen en les gaan geven op verschillende kunstacademies. Steeds vanuit een sociaal engagement naar mensen toe die het moeilijker hebben binnen onze samenleving. In Bredene was dat met het extra ondersteunen van de IBIS jongens. In Oostende was dat via het project Kunstkans aan de plaatselijke Kunstacademie, waardoor de toegang tot Kunst voor iedereen toegankelijker werd.

Het lesgeven heb ik wegens ziekte moeten opgeven, net zoals het maken van grootse muurschilderingen, en ik mis beiden, maar zo gaat het leven.

Het houdt mij alert voor inclusie. De energie die overblijft zet ik nog steeds beeldend om, al is het formaat kleiner geworden, en met mijn sociale drive blijf ik actief in het bestuur van verschillende vrijwilligersorganisaties.

In mijn zoektocht naar verbinding kies ik om de pure kleur en levensenergie van acryl te gebruiken. Het is een materie die vlug droogt en vlugge beslissingen vraagt, wat nu beter bij me past dan de olieverf waar ik indertijd mee begonnen ben. Het merendeel van mijn werken is gemaakt op doorzichtig geprepareerd vlaslinnen uit de streek waardoor ook de natuurlijke kracht van dit product niet verloren gaat.

Mijn vormtaal vertrekt steeds vanuit een dans met verf.

Het is de weergave van wat het leven om me heen met mij, maar ook met anderen doet, en doordat ik een haarscherp observator ben wordt het beeld dat ik schep al vlug universeel.

Kleur is wat mij blijft boeien en ik vertrek steeds vanuit de basiskleuren, om een kleurenpalet samen te stellen dat fris en helder blijft.

De zee en het mooie licht van Oostende, zijn mijn twee steunpilaren, waar ik altijd op terug kan vallen, ‘no matter what’.