De Interbellumwijk is gelegen tussen de Torhoutsesteenweg (van Petit-Paris tot de Leffingestraat), de Prinsenlaan en de Leffingestraat.
We streven door samenwerking naar een wijk waar het goed om leven is voor iedereen.
De interbellumwijk is genoemd naar de bouwstijl van de vele stijlvolle huizen, typisch voor de periode tussen de 2 wereldoorlogen.
De wijk heeft een typische stijl, verschillend van die van het Westerkwartier en van die van de wijk Oud Hospitaal.
Veel huizen in deze wijk zijn ruim gemeten. Toen einde jaren 70 de eerste olie-crisissen op ons afkwamen en de jongeren de energieverslindende huizen niet meer wilden, weken velen uit naar de buitengemeenten. De huizen werden door de eigenaars vaak opgesplitst in 2 of meer appartementen voor alleenstaanden mits een beetje aanpassing van het comfort zonder al veel kosten, het was immers om te verhuren.
Ook die alleenstaanden konden door ouderdom niet blijven en vertrokken naar modernere appartementen. Wat bleef er over ?
Sommige eigenaars verkochten hun huis aan energieke jongelingen die ze volledig restaureerden tot prachtige eengezinswoningen met alle moderne comfort. Het beste middel om de aftakeling van bepaalde Oostendse wijken tegen te gaan.
Anderen speelden jammer genoeg ongestoord voor huisjesmelker vaak voor de "nieuwe Belgen" die uit alle windhoeken neerstreken.
Wat voor sommigen het mooie is aan andere culturen, resulteert voor anderen vaak in overlast. Wanneer elkeen onverkort wil blijven leven zoals in zijn/haar land van herkomst met de eigen gewoonten en normen botst dit vaak met onze normen en gewoonten. Bovendien werd dit alles nog versterkt door een verhoogde concentratie van internet-cafés, nachtwinkels, internationale telefoonwinkels,… Vanuit die wrevel en ongerustheid bij heel wat bewoners is er in oktober 2010 een infovergadering gekomen waar buurtbewoners massaal zijn op afgekomen.
Na die vergadering is spontaan het Interbellumwijkcomité gegroeid die de grieven van de bewoners naar de stedelijke overheid overbrengt.